ผมได้สัมผัสกับงานวิจิตรศิลป์ครั้งแรกตอนอยู่ปีสอง แม่ผมเป็นจิตรกร ดังนั้นบ้านของเราจึงเต็มไปด้วยกระดานวาดรูปและอุปกรณ์วาดภาพ ตอนนั้น เรายังไม่มีคอมพิวเตอร์ ดังนั้นผมจึงใช้เวลาว่างไปกับการพลิกดูหนังสือจากตู้หนังสือ สิ่งที่ทำให้ผมเข้ามาเกี่ยวข้องกับการถ่ายภาพก็คือตอนที่ผมซื้อกล้อง SLR เมื่อตอนเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสุดท้าย เหมือนกับคนอื่นๆ แหละครับ ผมก็เริ่มการถ่ายภาพทั่วๆ ไปจนถึงวันที่ผมได้อ่านเรื่องราวประสบการณ์เกี่ยวกับช่างภาพสงคราม การได้ดูภาพถ่ายของเขาจุดประกายความสนใจให้ผมอยากถ่ายภาพสารคดี ดังนั้นผมจึงเลือกหยิบกล้องขึ้นมาแล้วเริ่มบันทึกภาพ นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเส้นทางอาชีพช่างภาพของผม

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมก็มีอาชีพเป็นช่างภาพ ผมเริ่มก่อตั้งสตูดิโอร่วมกับช่างภาพคนอื่นๆ นอกจากจากถ่ายภาพโฆษณาผมก็เริ่มถ่ายภาพงานแต่ง งานและประสบการณ์ของผมหลายปีที่ผ่านมาได้สอนให้ผมรู้จักตัวเองว่าผมชอบถ่ายภาพแนวไหนและภาพถ่ายมีความสำคัญสำหรับผมและผู้อื่นอย่างไร ในการฐานะศิลปิน แม่ผมก็วิจารณ์ผลงานผมอย่างรุนแรงไว้เสียเยอะตลอดหลายปี และบางครั้งก็ชื่นชมผลงานผมด้วย! หนึ่งในสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดที่ผมได้รับจากแม่ก็คือวิธีทำให้รูปภาพของผมมีทั้งความสมจริงและความงดงามอย่างลงตัว แม่มักพูดว่า “การทำให้ผู้คนดูสวยงามนั้นง่าย สิ่งที่ยากคือการเข้าใจว่าพวกเขาคิดอะไร แล้วบันทึกช่วงเวลาอันมีค่าและน่าจดจำของพวกเขา แม่รู้ว่าลูกทำได้”

ชั้นหนังสือในวัยเด็กของผม การสั่งสมประวัติศาสตร์และความรู้ การสนับสนุนของแม่หลายปี และการช่วยก่อตั้งสตูดิโอถ่ายภาพและก็การลาออกจากงานที่นั่น ผลปรากฏว่าทุกสิ่งที่เราได้ประสบพบเจอในชีวิตล้วนมีความหมาย และผมได้ถ่ายทอดทุกอย่างลงใน Martin Aesthetics แล้ว